Oneerlijk

Je had steun moeten ontvangen vanuit het gemeenschappelijke belang dat jouw ouders jou samen hebben gemaakt en samen verantwoordelijk zijn voor jou. Als ouders gescheiden zijn, is er vaak geen sprake meer van 'samen'. Of erger, als er ruzie is. En de balans tussen geven en nemen tussen jouw ouders verstoord is geraakt en er aan jou is getrokken om gelijk te krijgen. Het is niet eerlijk voor jou dat zij niet meer in staat waren jou te delen en dat er aan jou getrokken is.

Onnatuurlijk

Nu heb je een keuze gemaakt die niet bij jou hoort. Het is tegen je natuurlijke gevoel in dat je moet kiezen voor je vader of moeder (en je familie die daar bij hoort). Als je geen contact meer hebt met je vader of moeder, raak je jezelf een beetje kwijt. Je deelt ongeveer 50% van je DNA met je vader en 50% met je moeder. Juist door contact met je familie, leer je jezelf kennen. Het is beschadigend voor jou dat je niet meer de mogelijkheid hebt om alle kanten van jezelf te ontdekken.

Stress

Het opsplitsen van je leven in een gedeelte waarin je leeft en een gedeelte wat er niet mag zijn, kan veel stress veroorzaken. Langdurige stress kan ervoor zorgen dat je hersenen niet optimaal kunnen werken. Hierdoor kan je bijvoorbeeld vaker dingen vergeten, snel afgeleid zijn en gevoeliger zijn voor negatieve emoties. Het kan moeilijk zijn goede resultaten te halen op school. Je kan ook psychische problemen krijgen zoals vaak overprikkeld zijn, een kort lontje hebben, je machteloos voelen, je vervreemd voelen van jezelf, onzeker zijn. Of je kan gedragsproblemen krijgen zoals snel geïrriteerd reageren, opstandig zijn, vaak in discussie gaan en jezelf terugtrekken van gezinsactiviteiten. Het opsplitsen van je leven is in de praktijk vreselijk moeilijk.

Eenzaam

Het is ook eenzaam om het vol te blijven houden. Je familie zoekt misschien wel contact met jou, maar je reageert niet. Die mensen gaan door met hun leven zonder jou. Misschien vind je dat ze meer moeite voor je hadden kunnen doen. Toch blijven zij met jou verbonden. Je kan uit het leven van je familie stappen, maar dat wil niet zeggen dat je familie jou niet meer bij zich draagt. Natuurlijk wordt er aan jou gedacht en word je gemist. En hoeveel je gemist wordt, is maar één manier om er achter te komen door terug te gaan naar de plek waar je de deur achter je hebt dichtgetrokken. Die deur zal voor jou opengaan. De liefde voor jou zal er nog steeds zijn. Niemand zal verwachten dat het weer zal zijn zoals eerst. Net als wij ben je beschadigd en moet je weer 'heel' worden. Maar je hoeft het niet alleen te doen.

Herstellen

Je ouders zijn beide niet perfect. Ze hebben het zo verprutst dat jij een keuze moest maken. Daarnaast zal je ook niet de juiste hulp krijgen van de 'hulpinstanties'. Zij praten alleen maar en doen niets. De rechtbank zal je niet horen of gelijk geven. Je mentor zal niet in de gaten hebben dat jij er niets aan kan doen dat je niet goed kan leren. Door de langdurige stress heb je constant in je hoofd een reactie vanuit je reptielenbrein (vlucht! vecht! bevries!). Deze reacties zijn alleen maar nuttig om te overleven. Maar als je echt wilt 'leven' zul je moeten herstellen van alles wat jou is aangedaan. En dat is veel.

Controle

Jij hebt de controle door de eerste stap te zetten. Zo goed als je voor je vader of moeder hebt gezorgd voor wie je hebt gekozen, zo goed moet je voor jezelf gaan zorgen. Laat je ouders zien dat jij het wel kan. Zij hebben jou onrecht aangedaan. Het is oneerlijk dat je moest kiezen. Je hebt recht op een stressvrij leven waarin je in contact kan zijn met beide ouders en al je familie. Jij bent van niemand maar van jezelf... en je moet in alle vrijheid kunnen houden van je familie (zoals je familie ook van jou houdt). Het begint bij toe te geven dat je wèl van je verloren vader of moeder houdt. Dat je geen zin meer hebt om te rouwen om iemand die gewoon nog leeft. Iemand die bovendien nog heel veel van je houdt (zoals vroeger, zoals nog steeds en zoals altijd). Diep van binnen weet je dat het waar is.

The truth will set you free... (at last)