Achteraf gezien, heb ik duidelijke signalen gemist. Misschien wel omdat ik opgevoed ben met altijd het goede van de mensen te zien en niet bevooroordeeld te zijn. Mijn moeder zei altijd: 'Behandel mensen zoals je zelf ook behandeld wilt worden'. Daarom heb ik het nooit begrepen waarom je meteen naar een advocaat zou stappen in plaats van eerst samen te kijken naar een werkbare omgangsregeling. Ik wilde een groeimodel naar co-ouderschap. Je kunt je kind namelijk niet zomaar doormidden knippen. Helemaal als je kind nog zo jong is, is het belangrijk om zaken goed af te stemmen zodat je kind zich niet hoeft te ‘splitsen’ in twee werelden.

Zoë stories

Ik schreef daarom verhaaltjes over Zoë en deelde die met mijn ex. Mijn ex vond het zelf niet nodig om informatie te delen. Mijn voorstel om bijvoorbeeld wat meer zaken op te schrijven in het wisselschriftje van het kinderdagverblijf vond hij ronduit belachelijk. Mijn ex wilde liever alles en meteen en had absoluut geen zin om met mij te communiceren, te overleggen of mij überhaupt te respecteren als moeder van Zoë. Zo is mijn ex 5 keer verhuisd en heeft hij geen van zijn verhuizingen doorgegeven aan mij. Zoë's spaarrekening werd door hem opgeheven zonder overleg. Ook werden uitspraken van de rechtbank niet nageleefd. 

Merkwaardig

Toch komt mijn ex uit een 'goed nest'. Zijn ouders waren heel erg lief voor hem. Ik was erbij dat hij in het bijzijn van zijn vader de camper van zijn vader te strak de bocht in stuurde waardoor de camper bruut langs de garagemuur schuurde. Zijn vader ging uit zijn plaat, maar verontschuldigde zich steeds met de woorden 'Ach jongen jij kan er niets aan doen'. Dit vond ik zo bijzonder dat het mij is bijgebleven. En zo waren er andere merkwaardige gebeurtenissen. Toen mijn ex vertrok (Zoë was 4 maanden oud), heeft hij een doos meegenomen met herinneringen uit mijn jeugd (boekjes e.d.). Ik had mij toen al kunnen bedenken dat er iets bijzonders aan de hand was. Want zoiets doe je toch niet als je 100% gezond bent?

Wisseldag

Na een weekend of vakantie bij mijn ex, had Zoë altijd tijd nodig om zich aan te passen. We noemden dat 'wisseldag' en lieten haar dan maar wat meer d'r gang gaan. We dachten dat het erbij hoorde voor kinderen van gescheiden ouders. Maar haar stiefbroertjes hadden eigenlijk nooit 'wisseldag'. We brachten Zoë ook wel eens na de hockey op zaterdag naar mijn ex en dan huilde ze de hele rit onafgebroken en ze kon niet aangeven waarom.

Dood

Zoë was altijd bang dat ik dood zou gaan. Als ik 's avonds ging sporten, moest ze erg huilen. Zo erg dat ik steeds vaker maar niet ging sporten. Ook hoorden we regelmatig 's avonds laat haar voetjes de trap aflopen omdat ze niet kon slapen. Ze had vaak nachtmerries dat het huis in brand stond. Als we samen boodschappen deden bij de Appie, hield ze me altijd stevig vast op de rollerbaan. Het gaf mij het gevoel dat ze erg veel van mij hield (net als ik van haar), maar feitelijk was ze toen al bezig met afscheid nemen.