Pappa N.
Aan de vader van mijn dochter...
Weet je nog toen onze kleine meid geboren was - ze was zo’n lieve kleine frummel - dat we naar haar keken en dat we dachten hoe gek het was dat ze ooit groot zal zijn en een vriendje zal krijgen en misschien zelf ook kinderen… Ze was nog zo klein, we konden het ons toen niet voorstellen…
Weggegumd
Ze had haar hele leven nog voor zich. Ik dacht toen dat het een verrukkelijk leven zou zijn vol geluk, liefde en mooie kansen. Dat wenste ik met heel mijn hart voor haar en daar zou ik alles voor doen. Samen waren we verantwoordelijk en wilden we de beste ouders zijn ook al waren we niet meer samen… Maar wat ik toen nooit kon vermoeden, was dat ik maar 12 jaar van haar leven een rol mocht spelen van jou… Dat je de omgang zou frustreren en dat ik zou worden weggegumd en afgesneden van mijn lieve meisje.
Trauma
Zelf werk je op school. Mogen de kinderen uit je klas dat ook? Iemand buitensluiten (= pesten)? Vol trots zeg je als directeur ervaring te hebben in traumasensitief lesgeven. Dat je trauma herkende in onze dochter. Maar je ziet niet in dat dit een gevolg is van jouw handelen? Het is haar grondrecht om een band te hebben met haar moeder. Zelf zeg je dat die band voor jou niet belangrijk is. Het is allemaal mijn schuld en niet jouw probleem. Vanuit je ouderlijke gezag ben je anders verplicht deze band te bevorderen (Burgerlijk Wetboek artikel 247). De wet geldt blijkbaar niet voor jou.
Hypocriet
Tegen je kind zeg je dat ze niet mag spieken op school of mag spijbelen. Maar als er iemand aan je deur komt om je rekening te innen, dan is het niet jouw schuld. Dan is het een vieze truc? Want jij doet altijd alles goed. Wat heb je dan concreet voor haar betaald? Ik heb het zwart op wit. Je wilde geen afspraken maken met mij, want je was bang dat je de 'buit' niet kon binnenhalen. De buit voor de stiefmoeder die altijd aangaf dat ze 'alles' moest hebben en dat ze een veel betere moeder was voor onze dochter. Ik stelde namelijk niets voor, reed in een sneue auto en gedroeg me belachelijk. Jouw vrouw was 'een rots in de branding' en had onze dochter hard nodig in de opvoeding van jullie andere (jonge) kinderen.
Negativiteit
Je deed je best om de rechtbank voor te houden dat het nooit meer goed zou komen. Ze ging nooit meer boterhammen eten bij haar moeder dus moest de alimentatie het hoogste bedrag worden. Alles draait bij jou om geld. Intussen zit onze dochter gevangen in negativiteit. Zij moet mij en alles van mijn kant afwijzen met lelijke woorden. Mijn DNA zit ook in haar en ze lijkt op mij. Maar dat stukje is natuurlijk ook stom, net als ik? Hoe kan zij van zichzelf houden als ze mijn DNA moet afwijzen? Hoe kan ze ooit ontdekken wie ze echt is en authentiek zichzelf zijn?
Lege doos
Je hebt haar niet het beste gegeven. Maar het beste zit waarschijnlijk niet in jou. Nooit heb ik ervaren dat je je best deed in onze ouderrelatie. Dat je niet jouw belangen voorop stelde maar de belangen van onze dochter. Ik heb jou leren kennen als een egoïst, voor mij een lege doos, zonder diepgang en emoties. Je had vooral recht op alles, maar plichten daarentegen had je niet. Je verantwoordelijkheidsgevoel was afwezig net als het vermogen om te reflecteren op je eigen handelen. Anderen hebben het gedaan of moeten het doen. Het ligt nooit aan jou. Je neemt rollen aan, maar wie ben je echt? Wordt de lege doos überhaupt bewoond vraag ik me af? Ik heb je nooit kunnen bereiken.
Afgenomen
Ik schrijf dit niet om een verandering te bewerkstelligen. Dat is bij voorbaat kansloos. Je gelooft nog steeds dat jou niets te verwijten valt. Na 16 jaar ga jij toch niet ineens het licht zien? Of om jou te beschadigen. Tot nu toe ben je overal mee weggekomen. Voor jou ben ik niets waard. Maar wat je onze kleine meid hebt afgenomen, is niet in geld uit te drukken. Het doet mij het meeste zeer van alles. Dit had ik niet voor ogen, niet voor haar gewenst. Je hebt haar een normale jeugd afgenomen en de onbegrensde liefde van haar moeder (en van haar opa en oma en familie). Je hebt haar met trauma getekend. Zij wilde alleen maar de liefde en acceptatie/goedkeuring van haar vader voelen. Ze zou dat in alle veiligheid van jou moeten krijgen. Onvoorwaardelijk en zonder dat ze daarvoor haar moeder aan de kant hoefde te schuiven.
Ooit
Door jouw toedoen is het leven van onze dochter geen sprookje. In sprookjes komt altijd alles goed. Voor onze assepoester zal geen hulp komen in dit land. Ze zal het helemaal zelf moeten doen. Gelukkig is ze de helft van mij. Hopelijk heeft ze daardoor ooit de kracht om te kiezen voor het positieve...
Maak jouw eigen website met JouwWeb